De penning 1044 welke gevonden is, was van mijn vader, dhr.J.Kuling, machinist van stoomkraan nr.8.
De woning in Slikkerveer waarin de penning is gevonden was Ringdijk 366, welke inmiddels is gesloopt.

De personeelsbus stond op Rotterdam CS en ik stapte in na mijn naam genoemd te hebben. Uitstappen voor het hek en melden. Super geregeld. Hiervoor had ik een gesprek bij personeelszaken waarin ik een stage aangeboden kreeg die zou bestaan uit zes maanden op de werf en zes maanden op kantoor bij personeelszaken. Mooier dan dat kon haast niet. Werken op een scheepswerf waar ik ondergedompeld zou worden in de werkelijke bouw van schepen. Eerst naar verschillende onderdelen van de leerschool om een beetje te leren lassen, branden, bramen, pijfitten en plaattekenen. Natuurlijk van alles maar een beetje omdat je in zes maanden geen vakman wordt. Daar doe je jaren over en je moet er ook een zeker talent voor hebben. Technische kennis had ik alleen waar het ging om sleutelen aan mijn brommer, ik was dus een klungel in vergelijking met de jongens die de ambachtsschool hadden doorlopen.

Heb jij een ring om je vinger? Af dat ding. Weet je wat er gebeurd als die in contact komt met een elektrode? Je vinger gaat er af!” Dat was les één en die vergeet ik nooit meer! Geen ja maar…. of ik heb toch handschoenen gezeur. Dat zit er op de werf niet in en ik leerde later waarom niet.

Een heleboel praktische dingen zoals het dragen van gehoorbeschermers, veiligheidsschenen en een helm werden me direct ingepeperd. Ook een aantal regels waar je niet van moest afwijken omdat dat levensgevaarlijk kan zijn. Letterlijk levensgevaarlijk. ARBO bestond nog niet maar wel een vrij strak regiem waaraan je je dient te houden voor je eigen veiligheid maar óók van de veiligheid van anderen. Natuurlijk werd er hier en daar wel eens iets gedaan wat niet mocht maar nooit met een te hoog risico. Als ik even uit de school klap dan heb ik hier wat voorbeelden.
Het is koud. Heel koud en met je bevroren tengels wil je wel koffie en even rusten samen met je collega’s. Je last een paar restplaten aan elkaar en legt er een brander onder. Je hebt dan een super kachel. Of. Het is bloedheet en het zweet stroomt in je schoenen. Even wat koelte is dan wel heel erg lekker dus wat is er koud? De blauwe slang. Tja dat was natuurlijk wel heel erg gevaarlijk die zuurstof. Ook mooi en minder gevaarlijk was brood met kaas tot tosti’s verwerken. Het principe daarvan hoef ik niet uit te leggen.

Op de werf wisten mijn collegae niet dat ik een HBO studentje was en later naar kantoor zou gaan. Ik hield daar zelf mijn mond ook over omdat “kantoor” iets heel anders was en eigenlijk niet hoorde bij het echte werk.

Wij bouwen schepen en krijgen daar loon voor. Op kantoor krijgen ze salaris en zitten achter een bureau.

Dat het anders was moest ik allemaal nog leren maar wat leerde ik veel van de bouwers. De mensen die de opdracht werkelijk uitvoerde. Ik leerde technische vaardigheden, kameraadschap en vooral respect. Een baas was alleen een baas omdat hij wist wat er moest gebeuren en hoe. Een maat was iemand waarmee je een klus ging doen en waarmee je kunt samenwerken. Een druiloor was iemand die zich verheven voelt en ontevreden was.

Bureau was iets anders dan kantoor. Ontwerpen, uittekenen en toelichten wat de bedoeling was. Dat ging van aanpassing van een bestaand schip tot nieuwbouw. Van een pleziervaartuig tot een onderzoeksschip of bijvoorbeeld een gastanker. Daar heb ik niet gewerkt maar heb er wel wat van meegekregen. In mijn idee is dat nog steeds het gebouw naast de dijk waar het toverboek werd geschreven. De uitvoering was weer aan de werf zelf met hulp van de bedenkers.

Kantoor kwam bij mij steeds verder weg te staan van waar het op een scheepswerf over gaat.
Dat was een vergissing. Dat leerde ik in de machinefabriek. Ja daar en niet op kantoor.

“Zie je die as daar? Beweegt die of niet? Ik zag geen beweging dus ik dacht van niet. Het tegendeel was waar want de as draaide heel snel. Op een paar punten zaten sproeiers met olie of koelvloeistof. Als die sproeiers niet werkten loopt de as uit de blokken. As en machine zullen zwaar beschadigt raken. Let dus op koelen en smeren!” Als je niet weet of de boel draait of niet let dan op de sproeiers want als het mis gaat gaat het daar!

Ook heb ik nog vers in mijn getuigen staan dat ik mee mocht doen bij de voorbereiding van een tewaterlating. Niet het gooien van een fles tegen een boeg.
Het verhalen van een schip, testen van een kraan op een boorschip, een huid op de juiste positie brengen en waar ik heel trots op ben, het verven van de letters op de naam van een schip oceaan bulder II.

De tijd van mijn leven was het op de werf. Als stagiair kon ik een half jaar meedraaien op de werf voordat ik naar "Kantoor" ging. Die zes maanden vergeet ik nooit meer. Het was niet alleen erg leerzaam maar een avontuur. Als U mijn belevenissen wat uitgebreider wilt lezen ben ik heel graag bereid die uit te schrijven. Het is een verhaal van een student aan een niet technische opleiding waarvoor een andere wereld openging. Mvrgr. Lex van Gulik

Op de website heb ik per ongeluk een bericht verwijderd. Er was iemand op zoek naar dhr. Schaap. Wil je het verzoek nog een keer plaatsen.

!,5 tot 2 jaar geleden heb ik bericht gekregen dat ik een envelop zou krijgen. Maar dan moest ik eerst een postzegel betalen, volgens PostNL. Dat heb ik gedaan. Alleen heb ik de envelop niet meer ontvangen. Weet iemand hier iets van. Want ik weet niet wat de inhoud was.

Mooi initiatief Ad! Ik ben Rien van Rijn, succesvolle projectleider bij Boele van 1977 tot het failissement in 1987.
Linker foto "Oud Personeel" 3e van links is volgens mij Henk Geene van de dokmeesters. Helemaal rechts is volgens mij Henk Verhoeks, oud projectleider.
Hou me op de hoogte.
Groet. Rien van Rijn.

Beste Ad,
Erg leuk de in aanbouw zijnde website van Boele
Ik ben in 1961 in Bolnes komen wonen, was toen ongeveer 2 jaar.
We woonden aan de benedenrijweg, en keken schuin tegenover ons op de dijk naar Boele, een van mijn eerste herinneringen.
Mijn vader was predikant van de gereformeerde kerk (die aan de benedenrijweg toen al was gesloten)
Hij is, waarschijnlijk samen met mij, als genodigde, bij de tewaterlating geweest van het 1000ste schip.
Dat heeft zeker veel indruk op mij gemaakt. Het boek wat hij kreeg heb ik geërfd, en heb de platen laten inlijsten zoals je op bijgaande foto ziet, en hang nu op kantoor van mijn bedrijf.
Zijn er nog foto's van deze feestelijke bijeenkomst in 1962, misschien herken ik mijzelf er nog op ?
Dus denk elke dag aan Boele !!!

Boele_Bolnes_EppoDoeve.jpg